Afscheid van een koning

Ik heb dit weekend afscheid genomen van een koning, samen met heel veel mensen. Het was dan ook een heel bijzondere koning. Zijn regeerperiode hier op aarde was niet zolang, net geen 8 jaar, maar hij heeft op die korte tijd een onvergetelijke indruk gemaakt op veel mensen. Hij was zo bijzonder dat hij op die korte tijd van hospitaalridder tot koning gekroond werd . Ik heb hem niet persoonlijk gekend, deze koning, maar zijn mama en papa hebben zo sprekend, mooi, veelzeggend over hem verteld dat ik toch het gevoel heb dat ik hem een beetje heb gekend. 

Ik kan mijn bewondering niet onder stoelen of banken steken. Bewondering voor zijn moed, positiviteit en vechtlust. Net zoals de kracht en liefde die van zijn mama, papa, broers en zussen spatte toen ze hem binnen en buiten begeleidden. Ik blijf het onrechtvaardig vinden, dat zo een jonge koning, zoveel moet meemaken. Maar de positiviteit die in zijn afscheid de boventoon had, wil ik ook hier houden. Dat verdient hij, de kleine grote held, zoals zijn broer hem noemde. 

Het heeft een diepe indruk op mij nagelaten, hijzelf en zijn familie, het mooie afscheid. Dit alles in een typisch frozen-decor, een echte olaffan waardig. Ik denk dat hij hierboven ook al een diepe indruk heeft gemaakt want hij heeft ze zover gekregen om het net dit weekend te laten sneeuwen. Hij zal voor mij altijd de enige echte Olaf zijn. 

Het is nu aan de rest van de koninklijke familie om verder te regeren zonder hem, maar hij blijft bij hen, in hun hart en in allerlei kleine dingen. Want deze kleine koning verdwijnt nooit. Hij zal in vele mensen verderleven. 

Vandaar, maak ik een diepe buiging, voor hem, zijn familie en hun moed. Er rest mij niets meer dan met alle respect uit volle borst te roepen: leve de Koning!